വാതപ്പനി, സിഫിലിസ് എന്നിവയുടെ അനന്തരഫലങ്ങളായിട്ടാണ് വാല്‍വ് രോഗങ്ങള്‍ കണ്ടുവരുന്നത്. ഹൃദയം ശരിക്കും പ്രവര്‍ത്തിക്കണമെങ്കില്‍ വാല്‍വുകള്‍ പ്രവര്‍ത്തനക്ഷമതയുളളവയായിരിക്കണം. ഹൃദയത്തിന് നാല് വാല്‍വുകള്‍ ആണ് ഉളളത. ഹൂദയത്തിലേയ്ക്ക്് വരുന്നതും ഹൃദയം ശരീത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലേക്ക്് എത്തിക്കുന്നതുമായ രക്തത്തിത്തിന്റ ഒഴൂക്ക് നിയന്ത്രിക്കുന്നത് ഈ വാല്‍വുകളാണ്. ഒന്നോ അതില്‍ കുടുതലോ വാല്‍വുകള്‍ക്ക് ഏപ്പോള്‍ വേണമെങ്കിലും രോഗബാധയുണ്ടാകാം. രോഗം ബാധിക്കുന്ന വാല്‍വുകളില്‍ സുഷിരം ഉണ്ടാവുകയും ക്രമേണ അവ ചുരുങ്ങിവികൃതമാവുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇങ്ങ നെ ചുരുങ്ങിപ്പോകുന്നതുമൂലം അത് തല്‍സ്ഥാനത്തുകൂടിയുളള രക്തത്തിന്റെ മൂന്നോട്ടുളള പ്രവാഹത്തിന് തടസ്സമായിത്തീരുന്നു. മറിച്ച് രോഗബാധിതമായ വാല്‍വിന് ചോര്‍ച്ചയുണ്ടായി രക്തം പിറകോട്ട് ഒഴുകുകയും ചെയ്യും. അങ്ങനെ ഹൃദയത്തിന്റെ യാന്ത്രികശക്തി കുറയുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ വാല്‍വിന് ചുരുക്കവും ചോര്‍ച്ചയും ഒരുമിച്ച് ഉണ്ടാകാം. അപ്പോള്‍ രക്തം പമ്പുചെയ്യാനുളള ശേഷി ഹൃദയത്തിന് ഇല്ലാതാവകുയും കൂടുതല്‍ ശക്തിയോടെ സാഹസികമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
തന്‍മൂലം ഹൃദയം വളരെ വലുതാകുന്നു. അതേതുടര്‍ന്ന് രോഗിക്ക് ശ്വാസംമുട്ടല്‍, നെഞ്ചിടിപ്പ്, ചുമ, രക്തം തുപ്പല്‍, പാദങ്ങളില്‍ നീര് സംര്‍വ്വാംഗശോഭം മുതലായ രോഗലക്ഷണങ്ങള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുകയും ഒരുവേള ഇത് മരണത്തിനു കാരണമായിത്തീരുകയും ചെയ്യും. വാല്‍വു രോഗങ്ങളെ മൈട്രല്‍സ്റ്റിനോസിസ്സ്, മൈട്രല്‍ റിഗര്‍ജിറ്റേഷന്‍, ട്രൈക്കസ്പിഡ്‌സ്‌റ്‌റിനോസിസ്, ടൈക്കസ്പിഡ് റിഗര്‍ജിറ്റേഷന്‍, പള്‍മൊണറി സ്റ്റിനോസിസ്, പള്‍മൊണറി റിഗര്‍ജിറ്റേഷന്‍ എന്നിങ്ങനെ 6 തരത്തില്‍ വേര്‍തിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ രോഗബാധിതരില്‍ ഹൃദയസ്തംഭനത്തിന്റെ ലക്ഷണങ്ങള്‍ കണ്ടുവരുന്നു. ചികിത്സാവിധികളും ഹൃദയസ്തംഭനത്തിന്റെ തന്നെയാണ്. എന്നാല്‍ സ്ഥായിയായ ആശ്വാസത്തിന് ശസ്ത്രക്രിയ വേണ്ടിവരും.
No comments:
Post a Comment